Mijn oudste dochter wordt door mijn jongste dochter sinds lange tijd Dotta genoemd. Zo heet ze niet, maar we vonden het zo schattig dat we haar niet corrigeerden. De naam is blijven plakken. Dotta is nu een vierjarige kleuter met 1001 vragen over het leven, de dood, religie etc. Haar vader en ik genieten enorm van Dotta maar vinden het soms ook erg lastig om haar (op juiste wijze) op te voeden. Dotta lijkt hoogbegaafd te zijn.
Ontwikkelingsvoorsprong?
Al sinds ze een baby is valt ze op in haar ontwikkeling. Het was de consultatiebureau arts die ons voor het eerst wees op het feit dat ze behoorlijk voorliep in haar ontwikkeling. Toen ze tweeeneenhalf was, trok het kinderdagverblijf aan de bel. Ze was voor hen niet bij te benen maar ook onrustig en gefrustreerd op de groep omdat alle andere kinderen “dom” waren in haar beleving. Na observaties en wat testjes werd ook daar een flinke ontwikkelingsvoorsprong geconstateerd. Ons werd geadviseerd om alvast op zoek te gaan naar een school passend bij haar capaciteiten en ontwikkelingstempo.
Zelf kon ze niet wachten tot ze naar school kon. De dag dat ze drie werd brak aan en zij was er vást van overtuigd dat ze diezelfde week nog vier zou worden. Toen dat niet gebeurde hadden wij een woedende peuter in huis. Door een aftelkalender te maken wisten we de tijd tot aan de eerste schooldag te overbruggen.
De juf
Haar eerste kennismaking met de juf was spannend. Ze had er heel veel zin in en barstte van de vragen. Direct na het voorstellen werd de juf dan ook overladen met hoe en waarom vragen. Nu is deze juf een echte, onvervalste, Annie Mg Schmidt-juf. Één blik van de juf is voldoende om alle kinderen, inclusief hun ouders, in het gareel te laten schieten. Maar een compliment van haar doet ons allen, ja oom de ouders, een paar centimeter groeien. Dotta was in het begin gek op de juf. Ze beantwoordde al haar vragen en leerde haar Engels.
Gedragsverandering
Langzamerhand sloeg Dotta’s gedrag om. Ze werd boos, weerbarstig, brutaal en verdrietig. Ik herkende mijn dochter amper meer. Haar zusje was voortdurend de pineut. Kreeg de lelijkste woorden naar haar hoofd en steevast het predikaat dom. Gesprekken met de juf volgden waarbij zij aangaf dat ze het idee had dat Dotta zich verveelde. Ze nam al deel aan een verrijkingsgroepje naar dit bleek niet genoeg. Of ze haar extra takjes mocht geven. Wij stemden toe en wachten af. Het ging het een aantal weken goed. Ik had mijn oude, lieve, grappige kleuter terug. Vlak voor de zomervakantie stak haar boze gedrag de kop weer op en gingen we weer in gesprek met de juf. Een aanpassing in takjes volgde en we begonnen het riedeltje weer opnieuw.
Inmiddels heeft deze dans zich al een aantal keer herhaald. Na een fikse uitbarsting waarbij onze dochter wegliep en ik haar huilend terugvond, zich afvragen waarom ze geen Spaans mocht leren, heeft er een gesprek plaatsgevonden met Juf en begaafdheidscoordinator. Zij zien een kind wat met twee vingers in haar neus door de aangeboden taken heenfietst en stiekem aan het rekenen en lezen is. Advies: onderzoekstraject om haar ontwikkelingsmogelijkheden en behoeften gedegen in haar te brengen. We hebben ingestemd. Wij willen graag onze blije kleuter terug en haar voldoende kunnen steunen in haar drang om te leren lezen, rekenen en als het aan haar ligt autorijden.
Life of a Zebramom 