Ik ben 44 en heb samen met manlief drie kinderen van negen, acht en vijf. In 2018 heb ik een aantal maanden kunnen revalideren in een revalidatiecentrum in het midden van het land.
Het is een hele kluif om alle ballen in de lucht te houden als je zelf fysiek niet in orde bent, je man zich de benen uit het lijf loopt maar zelf ADHD heeft en twee van je kinderen hoogbegaafd zijn. Met zijn allen struikelen we een beetje door het leven momenteel. We huilen en lachen wat af. En dáár gaat deze blog over. Want een leven geleefd in angst, is een half geleefd leven. ‘Vivir con miedo es como vivir a medias!’
Life of a Zebramom 