Ik heb altijd overal kunnen slapen. Leg me op een parkbankje en ik ben binnen 5 minuten in dromenland. Ik heb altijd al veel slaap nodig gehad en ging meestal rond 21:30 naar bed. Sinds we kinderen hebben licht mijn slaaproutine redrlijk op zijn gat. Deels omdat we toen ze baby waren er vaak uit moesten ’s nachts, deels omdat we later naar bed gingen. Even tijd samen na de bedtijd van de kinderen is toch ook wel erg fijn.
Nu mijn klachten de afgrlopen jaren zijn toegenomen lig ik vaak en lang wakker ’s nachts door de pijn. Ik (sub)luxeer regelmatig wat terwijl ik slaap. Dat wordt gedeeltelijk veroorzaakt doordat je spierspanning laag is als je slaapt en dus is er niks meer om mijn gewrichten op z’n plek te houden. Maar het feit dat ik mezelf opvouw als een krakeling helpt ook niet mee. Ik slaap met mijn knieën tegen mijn neus, mijn benen om elkaar heen gedraaid en mijn handpalm plat op mijn pols, onder mijn kin gevouwen. Sinds ik met nachtbraces en een body pillow slaap gaat dat iets beter. Ik moet echter vrijwel dagelijks bijslapen overdag, anders stort ik in.
Life of a Zebramom 