Het is half drie ’s nachts en ik zit in bad. Rare tijd en plek om een blog te schrijven, hoor ik je denken. Het was echter de beste optie die ik kon bedenken tegen de pijn. Pijn is doodvermoeiend maar ondanks deze vermoeidheid kon ik niet slapen door…juist….diezelfde pijn.
Mijn bekken stond weer scheef
Vorige week is mijn bekken weer rechtgezet. Bij controle bleek dat de rechterkant toch weer verdraaid en verzakt was, ondanks mijn brace. Na de behandeling voelde ik me direct een stuk beter en nam de pijn af. Helaas duurde dit maar kort want de dag erna liep ik ijsberend van de pijn door de woonkamer. Dankzij het kordate optreden van manlief, die gelukkig nooit naar mij luistert als ik vind dat we “het nog wel even kunnen aankijken” kon ik diezelfde avond nog terecht en bleek de andere helft van mijn bekken nu gedraaid en verzakt. De boel werd weer rechtgezet en met brace en pijnmedicatie kwam ik redelijk het weekend door.
Alles protesteert
Zoals altijd wanneer er iets recht of terug op zijn plek gezet is, protesteert mijn gehele lijf. De beste vergelijking die ik kan bedenken is de spierpijn die je kan hebben na een (pittige) bevalling. Na een paar dagen gaat het altijd weer over. Wat we inmiddels ook gemerkt hebben is dat, door het weer rechtzetten van mijn bekken, de balans die er was verstoord raakt. Als je bekken scheef staat, doet de rest gezellig mee. Bij mij is het met name mijn rechterkant die verzakt en dit heeft effect op mijn rechter arm en kuitbeen die zeer regelmatig hun vaste plek verlaten. Op het moment dat mijn bekken weer rechtstaat, moet de rest van mijn lijf op zoek naar een nieuwe balans en schiet er geheid ergens iets uit.
Mijn schouder is de pineut
Dit keer was mijn schouder aan de beurt. Niet mijn rechter, mijn zwakke plek, maar mijn linker. Waarschijnlijk omdat nu ook de linkerkant van mijn bekken behandeld is. Ik heb inmiddels goed geleerd hoe ik het bijna of deels uit de kom gaan moet herkennen en wat ik dan moet doen. Je noemt dit een subluxatie. Gelukkig is het alweer een paar maanden geleden dat mijn arm schouder geheel luxeerde en mijn arm uit de kom schoot. De kramp die zich na een subluxatie vastzet in mijn schouder en rug duurt een paar dagen, soms weken en laat zich moeijk door pijn medicatie verdrijven. Het is een kwestie van koelen, rust, gedoseerd bewegen en geduld. Warmte helpt goed tegen de verkramping van de spieren.
Even lekker weken
Ik bof dat ik twee keer in de week mag zwemmen in het extra warme zwembad van de Hoogstraat, dit is heel effectief tegen de pijn. Bij gebrek aan zwembad in de achtertuin zal mijn bad voor nu moeten voldoen. Dus ben ik net, toen ik door de gezamenlijke pijn van mijn bekken, schouder en kuit niet meer kon slapen in bad gestapt. Nog even lekker weken en ik kan er weer tegenaan. Dan stap ik warm een nog warmer bed in om nog een paar uurtjes te slapen. Morgen ben ik gesloopt, ook dat weet ik inmiddels. Maar dat zien we morgen wel. Voor nu geniet ik nog even van de warmte.
Life of a Zebramom 