Okay, die was lastig. Want wie is nou degene die het hardst zijn best doet om mij en mijn klachten onder de aandacht te brengen bij artsen en dergelijke. Is het manlief? Of misschien mijn fysiotherapeut? Gelukkig zat @kellyxm met hetzelfde dilemma. Samen met haar kwam ik tot de conclusie: ik ben het zélf. Niemand begrijpt mijn soms rare lijf beter dan ik. En ik begrijp er soms al niks van. Voor manlief is het al helemaal niet te volgen ook al ziet hij me dagelijks. Hij weet ongeveer waar mijn grenzen liggen. Maar niemand voelt wat ik voel. Ook de fysiotherapeut niet die echt énorm zijn best doet en inmiddels behoorlijk goed weet hoe mijn gewrichten werken.
Ik heb moet leren dat ik zo duidelijk mogelijk moet zijn naar alle artsen en -peuten. Niet stoer doen, niet wegwuiven, me niet omver laten praten of dingen aan laten praten. Maar gewoon eerlijk vertellen hoe het gaat en opkomen voor mezelf.
Life of a Zebramom 